Hikikomori Nedir?

Bazen dış dünyanın stres ve baskılarından kaçmak istiyormuş gibi hissetmeniz oldukça normaldir. Aslında kısa süreli yoksunluk dönemleri, akut stres tepkilerini azaltabilir; hastalık ve bitkinliğin üstesinden gelmemize yardımcı olabilir. Teselli ve tecrit dönemleri, ergenlik döneminde kişinin kimliğini keşfetmesi gibi önemli gelişim aşamalarına da yardımcı olabilir.

Ancak bazı insanlar doğal ve tercih edilen izolasyon dönemlerinden yeniden çıkmazlar. Bunun yerine on yıllarca süren aşırı ve ısrarlı bir geri çekilme göstererek kendilerine ve onları önemseyen ve destekleyenlere sıkıntı verirler. Japonya’da bu davranış kalıbı o kadar yaygın ki artık “ hikikomori ” olarak biliniyor.

Japon gençliğinde aşırı sosyal geri çekilme ile ilgili sorunlar ilk olarak 1990’larda dikkat çekti. Bu, Japonya’nın birçok gencin hedeflerine ulaşmasını engelleyen ekonomik bir “buz çağı” yaşadığı dönemdir.

Birçoğu, hissettikleri utancı gizlemek için saklanarak karşılık verdi. Bazıları asla yeniden ortaya çıkmadılar. Hikikomori terimi ( hiki “geri çekilmek” ve komori “içeride olmak ” fiillerinden türetilmiştir) 1998 yılında Japon psikiyatrist Profesör Tamaki Saito tarafından ortaya atılmıştır. Saito, zihinsel sağlık teşhisi için kriterlere uymayan ancak yine de aşırı, sıkıntılı bir geri çekilme durumunda olan birçok genç insanı tanımlamak için bu terimi seçti.

Hikikomori şu anda ayrı bir akıl hastalığından ziyade sosyokültürel bir akıl sağlığı olgusu olarak görülüyor. Nüfusun en az %1,2’sinin (yaklaşık bir milyon insan) etkilendiği düşünüldüğünde, hikikomori önemli bir sosyal ve sağlık sorunudur. Hikikomori, diğer ülkelerde de giderek daha fazla tanımlanmaktadır. Terim artık tüm dünyada kriterlere uyan herkesi tanımlamak için kullanılıyor.

Hikikomori’nin birkaç temel özelliği vardır. Bu, etkilenen kişinin en az altı ay boyunca evinde fiziksel olarak izole olmasını, anlamlı sosyal ilişkilerden kopmasını, önemli bir sıkıntı ve işlevsel bozulma ile – örneğin biriyle etkileşime girmek zorunda kalabilecekleri görevlerden kaçınmasına neden olur. Temel bakım ihtiyaçlarını bile karşılamaz.

Hikikomori insanları fiziksel izolasyonun yanı sıra sosyal dünyadan aşırı bir psikolojik kopukluk gösterirler. Okul veya iş gibi aktif sosyal etkileşimin beklendiği yerler kişi için imkansız hale gelir. Evlerinin dışında olsalar da olmasalar da etraflarındakilerden sosyal olarak kopuk kalırlar. Soto-komori adı verilen bazı hikikomori insanları bazı aktiviteleri dışarıda yönetebilirken, insanlarla nadiren etkileşime girerler. Bazıları interneti dünyaya açılan bir pencere olarak kullanabilir ancak çoğu zaman başkalarıyla etkileşime girmezler.

Uzmanlar ayrıca hikikomori’nin otizm, depresyon, sosyal kaygı ve agorafobi ile olası bağlantısını da araştırıyor.

Bir hikikomori insanı yalnızca yaşamının uzun yıllarını tecritte kaybetmekle kalmaz, bu durum ailelerini de etkiler. Tipik olarak, hikikomori halkının Japon ebeveynleri, çocuklarının temel yaşam ihtiyaçlarının karşılanmasını sağlamak için yıllarını adamaktadır.

Hikikomori’nin küresel olarak tanınması arttıkça durumun yaygınlığının artması muhtemeldir. Şu anda tedaviler fiziksel aktiviteye, sosyal etkileşim kapasitesini yeniden oluşturmaya ve iş ya da eğitime yeniden başlamak için kademeli bir yaklaşım benimsemeye odaklanmaktadır. Tüm aileyi kapsayan terapiler de test ediliyor.

Birçok genç şu anda umutsuz hissediyor olabilir ve yeni bir başlangıç ​​için umutlar göremeyebilir veya hedeflerine ulaşamayacaklarını hissedebilir. Herkesin toplumla bağlantıda kalmak için ihtiyaç duyduğu yardımı almasını sağlamazsak şiddetli ve sürekli geri çekilmedeki artış fark edilmeyecektir.

Kaynaklar:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5775123/
https://europepmc.org/article/med/30798886