Bir köy vardı.
Bu köyde bir köpek doğdu.
Köpek büyüdükten sonra kendi başına yiyecek aramaya başladı.
Biraz yabani sebze bulup yedi.
Bir gün ormanda yangın çıktı.
Köpek kaçtı.
Yangın yatıştıktan sonra köpek geri geldi.
Sebzeler orman yangınında pişmişti.
Pişmiş sebzeleri daha lezzetli ve besleyici buldu.
Yüksek bakteri olduğunu bilmeden yemeye devam etti.
Köpek bakterilerden dolayı yavaş yavaş öldü.
Aylar sonra başka bir köpek doğdu.
Büyüdükten sonra yiyecek aramaya başladı.
Biraz yabani sebze yedi.
Bir gün orman yangını çıktı.
Köpek kaçtı.
Yangın yatıştıktan sonra köpek geri geldi.
Sebzeler orman yangınında pişmişti.
Onları daha lezzetli ve besleyici buldu ve yemeye devam etti.
Birkaç gün sonra köpek sebzelerdeki bakterilerden dolayı yavaş yavaş öldü.
Bir ay sonra başka bir köpek doğdu.
Aynı döngü tekrarlandı.
Aynı köyde bir insan doğdu.
Büyüdükten sonra yiyecek aramaya başladı.
Yabani sebzeler yedi.
Bir gün orman yangını çıktı.
O kaçtı.
Yangın dindikten sonra geri döndü.
Sebzeler orman yangınında pişmişti.
Onları daha lezzetli ve besleyici buldu ve yemeye devam etti.
Birkaç gün sonra bazılarında yüksek bakteri olduğu için yavaş yavaş öldü.
Fakat ölmeden önce tüm bunları anlatan bir kitap yazdı.
Böylece bir sonraki insan doğduktan sonra yangının neye benzediğini, orman yangınları geldiğinde ne olduğunu, pişmiş yemeklerin neden birkaç gün sonra yenmemesi gerektiğini zaten biliyordu.
Yani daha uzun yaşadı.
Geçirdiği fazladan zamanlarında kuru yapraklar, taşlar, su ve hayvan dışkıları gibi çeşitli şeyler toplamaya başladı. Doğayı gözlemledi.
Ve yangın geldiğinde hazırlıklıydı.
Bunların hepsini tek tek ateşe attı.
Ve ölmeden önce bir sonraki bölümü yazdı. Kuru yapraklar ateşi çoğaltır, hayvan dışkıları yavaş yanmaya neden olur ve su ateşi söndürür.
Ve ondan sonra gelen kişi bu iki bölümü okudu.
Bir gün yangın gelmeden önce yerde otururken rüzgârın etkisiyle ağaçları birbirine doğru iten bir kıvılcım fark etti. Bu yüzden iki kuru çubuk aldı ve aynı şeyi yaptı. Veee. Ateş bulundu…
Ve ondan sonra doğan bir çakmak yaptı.
Ve bu nesilden sonraki elektrikli soba yaptı.
Böylece ilerleme devam etti.
Dolayısıyla zamanın başlangıcından beri insanların sahip olduğu en büyük güç, korunan bilgiyi bir sonraki nesle aktarabilmekti.
Bir sonraki nesil hayatta kalmak için önceki neslin yaşadıklarını yaşamak zorunda değildi. Bunun yerine daha önceki yaşananları daha iyi hale getirebilir ve sonucunu etkileyebilirdi.
Böylece bilgi her nesilde katlanarak arttı.
Kitaplar birçok hayat yaşamak, birçok şeyi deneyimlemek ve birçok dünyayı görmek için bizlere yeni pencereler açar. Sizi geçmişin başarısız deneyimlerini yaşamaktan kurtarır!
